Seria obrazów 2024–2025
To miały być tylko trzy obrazy… ale każdy kolejny temat sam wskakiwał do głowy, a kolory aż prosiły się, żeby nimi pracować. Finalnie powstało 10 prac, które łączy spójna koncepcja: ograniczenie palety barw do czerni, bieli, zieleni i niebieskiego (z wyjątkiem jednej postaci – kobiety – obecnej na każdej z prac, której kolorystyka pozostaje poza tym schematem).
Inspiracje? Zbierane latami. Od "Blade Runnera 2049", przez "Funky Kovala", po klimaty sci-fi i cyber-noir, które zawsze krążyły gdzieś w tle mojego myślenia. Wystarczyło dodać ten konkretny zestaw kolorów, a wieczory zaczęły wciągać mnie do pracy jak w wir – jeden obraz pociągał za sobą kolejny.
To mój osobisty kolaż fascynacji, form, historii i emocji.
Zobaczcie, co z tego wyszło.
“Brama” to pierwszy obraz z serii “Przestrzenie”. Seria jest pretekstem do stworzenia kompozycji o których często myślałem, ale zawsze … było coś innego do zrobienia. Brama symbolizuje przejście z innego wymiaru (nie jest przypadkiem użycie ”z” a nie “do”). Co widzimy po drugiej stronie, jak płynie tam czas?
“Zalew” to drugi obraz z serii “Przestrzenie”. Podstawą każdego z obrazów serii jest czarny kolor, to na nim pojawiają się elementy wody, kosmosu i inne. Zalew to mroczna wizja Zalewu Zemborzyckiego wraz ze swoją jedną jedyną wyspą. Co znajdziemy na wyspie i czy ona się do nas uśmiecha… czy kryje mrok?
“Podziemia” to trzeci obraz z serii “Przestrzenie”. Obrazy w serii są zdominowane przez cztery kolory: czarny, biały, zielony, niebieski. Obraz nawiązuje do tajemniczego pomieszczenia, znajdującego się na styku ziemi i kosmosu, z niewiadomymi przejściami i zaułkami. Czujemy wilgoć i słyszymy wołającą ciszę.
“Perła” to czwarty obraz z serii “Przestrzenie”. Obrazy w serii zawierają zawsze postać kobiety. Tu mamy szczególnie odwlekany przeze mnie projekt obrazu z postacią w kapsule. Nawiązujemy do kosmicznej Katedry która w swoich filarach skrywała ciała zbłąkanych wędrowców… Jaka opowieść znajduje się w splątanych myślach uwięzionej postaci?
"Aqua"
“Dworzec metropolitalny” to szósty obraz z serii “Przestrzenie”. Kobiety w serii nie obowiązuje zasada czterech kolorów, jednak każda z nich ma na sobie ich dotyk. To jedna z najbardziej odwlekanych przeze mnie prac. Nieosiągalny tor kolejowy łączący to czego nie potrafimy połączyć - tor, który zmusza do dotarcia do celu. Co jeśli Dart zatrzyma się pomiędzy stacjami w głębinach nieważkości.
“Czarcia Łapa” to piąty obraz z serii “Przestrzenie”. Postacie kobiety niosą ze sobą pewną tajemnicę, nie widzimy jej twarzy. Obraz przedstawia Przestrzeń wraz tajemniczym cieniem wyłaniającym się zza szklanej ściany. Co dokładnie znajduje się za ścianą. Obawa przed nieskończoną przestrzenią.
"Plac po Farze"
